sábado, 24 de diciembre de 2011

Normas sociales invernales

 Siéntate. Levántate. Da un paso adelante, dos atrás. Saluda con la derecha, despídete con la izquierda. Guiña un ojo, pestañea a mil revoluciones por minuto. Sonríe. Riéte mientras brindas. Levántate. Siéntate. Canta un villancico que ni te gusta ni te importa. Compra como si se fuera a acabar el mundo en 24 horas. Siéntete como Papa Noel envolviendo regalos que sabes no gustarán a nadie. Sonríe. Sonríe. Sonríe. Riéte como si ese chiste fuera bueno y no una copia barata del mismo especial de Navidad de hace un año. Escucha con atención el discurso del Rey. Brinda. Riéte. Siéntate. Levántate. Haz bromas absurdas y obscenas sobre tus compañeros de mesa. Alardea de algo, de lo que quieras, no importa de qué se trate. Calcula tu popularidad en base a todas las felicitaciones que recibirás vía SMS o en  tu tablón de Facebook.  Devuélvelas todas con una carita feliz o un "me gusta". Etiqueta a cien personas en una foto hortera con renos, nieve, y algún Santa Claus despistado. Sé etiquetado en una foto en la que hay nieve y muñecos felices. Siéntete tú también feliz. 

 Cómete doce uvas sin atragantarte.Apláude al acabar el año. Ponte bragas rojas aunque prefirieras estar sin ellas. Cómprate un vestido y unos zapatos que no volverás a usar en tu vida. Muérete de frío y en tacones. Brinda. Riéte. Guiña el ojo izquierdo y pestañea con el derecho a mil revoluciones por minuto. Alardea de algo, de lo que quieras, no importa de qué se trate. Haz bromas obscenas sobre tu compañero de baño. Cuélgate una guirnalda de plástico de colores alrededor del cuello, asegúrate de que todos tus amigos tienen una. Satura la bandeja de entrada de todos tus conocidos con cadenas navideñas. Grita algo que deberías haber callado. Cuenta a un desconocido algún secreto, a poder ser escandaloso. Bebe más de lo que deberías y menos de lo que quisieras.

Y, si te queda algo de fuerza después de Nochebuena y Fin de Año, plantéate porqué haces algo que no quieres hacer, cuando no quieres hacerlo y rodeado de gente que también estaría mejor en sus casas en pijama.

viernes, 23 de diciembre de 2011

Capturados por la tipografía

La sede viguesa de la Fundación Barrié acoge, por primera vez en España y en colaboración con el Museo de Diseño de Zurich, una exposición en la que asistimos a la re-interpretación de la tipografía y sus  múltiples posibilidades. 

En nuestro día a día estamos rodeados de mensajes que interfieren con nuestra mente. Si hasta ahora la palabra escrita se encontraba impresa en carteles, periódicos y vallas publicitarias, en el siglo XXI se ha hecho dueña también de los medios audiovisuales y se ha tomado la licencia de interactuar con todos nuestros sentidos, no solo con la vista. 

Type in Motion recoge las aportaciones de jóvenes creativos internacionales que experimentan con la palabra impresa y todas las posibilidades que ofrece en la "era digital". Desde videoclips pasando por anuncios (incluso institucionales) o instalaciones interactivas en las cuales la reacción del espectador marca la respuesta de una máquina.

Algunas de las instalaciones juegan con la cultura cinematográfica del espectador, trasladando los diálogos a su representación tipográfica. Uno de los ejemplos más destacables es "Say What Again" (2007) de Jarrant Moody en la que solo con letras se nos traslada a uno de los momentos estelares de Pulp Fiction.


Otras apuestan por aprovechar nuestro gran conocimiento (consciente o no) de los logotipos que nos rodean día a día para sumergirnos en un mundo alternativo. Este es el caso del galardonado Logorama  (2009) del equipo francés H5. En sus 16 minutos podemos adentrarnos en una ciudad totalmente desconocida y reconocible por sus logos al mismo tiempo.


Los video musicales también beben en muchas ocasiones de la fuente de la tipografía, entre los muchos ejemplos que nos ofrece Type in Motion, personalmente, yo destacaría La Tour de Pise (canción de Jean François Coen, dirigida por Michel Gondry en 1993)


*Que me ha recordado en su realización muchísimo a Who Says (2011) de Selena Gomez&The Scene, dirigido por el estadounidense Chris Applebaum. No he encontrado en ningún sitio si Applebaum se inspiró o no en Gondry.


Las arriba mencionadas son solo algunas de las instalaciones que podemos ver en Type in Motion. La exposición, comisionada por Andrés Janser,está distribuida en dos plantas y organizada por soportes, así podemos ver las secciones de: anuncios, gráficos animados, espacio público, videos musicales, cortometrajes y largometrajes. 

Type in Motion estará en la sede viguesa hasta el 1 de abril de 2012 y la entrada es gratuíta. 

sábado, 17 de diciembre de 2011

The Wilderness Downtown (Actualizado 17/12/2011)

Juntar la música de Arcade Fire con las nuevas tecnologías (más especificamente con Google Chrome y HTML5)  da lugar a videoclips que ya no son "solo" videoclips. A música que ya no es "solo" música y a páginas web que ya no son "solo" páginas web. Uno de los muchos experimentos sobre interactividad que se pueden encontrar en la Web. Necesitaréis usar Google Chrome y ojo, que lleva música y unas cuantas ventanas emergentes.

 The Wilderness Dowtown (featuring: We used to Wait by Arcade Fire)


+PLUS

Arcade Fire ha lanzado otro de sus videos interactivos (también en versión tradicional) pertenecientes al disco "The Suburbs". En este caso se trata de "Sprawl II-Mountains Beyond Mountains" (http://www.sprawl2.com/). Disfrutad del baile amigos.
*También en Youtube: 

miércoles, 23 de noviembre de 2011

Las mejores fotos del 2011

La agencia Reuters ha escogido las fotos más representativas del 2011 y las ha recopilado en un album que es difícil de definir sin usar las palabras "impactante" o "impresionante". A veces una imagen dice más que mil palabras, pero, en el caso del fotoperiodismo, la conjunción de una contextualización que amplie el momento que presenciamos, la convierte en aún más poderosa si cabe. Este año, plagado de revueltas ciudadanas alrededor del globo y de desastres naturales, nos deja 100 fotos que no hacen dudar de que vivimos en un mundo convulso y los periodistas estamos aquí para ayudar, quizás, a entenderlo un poco mejor.

Las mejores fotos del 2011, escogidas por Reuters

martes, 22 de noviembre de 2011

El futuro de los medios en 20 años

Hoy, que vivimos rodeados de cacharros tecnológicos que nos presentan las últimas noticias en la palma de la mano en cualquier lugar del planeta, pensamos que ya conocemos todos los secretos sobre los medios de comunicación, su tecnología y su funcionamiento. Pero, ¿qué sucederá en 20 años? ¿Nos dominará el Iphone a nosotros o aún seremos los más (cerebralmente) evolucionados de este planeta?  Steve Outing ha aventurado una predicción, acertada o no se descubrirá dentro de dos décadas, sobre el futuro de los medios. Su teoría (en inglés) merece al menos una lectura rápida, yo ya me veo a los 42 controlada por el modo automático de mi gadget más moderno.
'Online news' 20 years from now (Steve Outing 13/11/2011)

sábado, 19 de noviembre de 2011

Ascensión

Museo do Pobo Galego, Santiago de Compostela 9/11/2011

Hacia arriba, siempre hacia arriba. Etapa tras etapa. Sueño tras sueño.

viernes, 11 de noviembre de 2011

10 Cosas que NO quiero hacer antes de los 30

(y ya puestos antes de morirme...)

1. Dejar de intentarlo
2. Tener una hipoteca
3. Casarme
4. Asentarme
5. Dejar de cantar por la calle
6. Volver a vestirme integramente de negro
7. Dejar de usar calcetines y medias de colores y rayas
8. Llamar a cualquiera de los "ligues" almacenados en mi "chorboagenda"
9. Negar publicamente mis gustos artísticos o musicales
10. Aceptar una cita solo porque no tengo mejor plan

Y tengan en cuenta señores que el orden de factores no altera el producto... ¿o en este caso si?

viernes, 4 de noviembre de 2011

Now our lives are changing fast

Noruega, Octubre 2010 
 
So I never wrote a letter
I never took my true heart I never wrote it down
So when the lights cut out
I was left standing in the wilderness downtown
 
(We used to wait-Arcade Fire)

jueves, 6 de octubre de 2011

Se vende

Vendo al mejor postor:

Mente paranoide, desvíada, desquiciada, trastornada,triglósica, con planes imposibles contrarios a las normas sociales, perdidamente azul, irracional e impulsiva. Muy poco uso, casi nueva. Solo es necesario alimentarla dos veces al día con lectura insustancial, algo de música y, quizás, de cada muerte de apóstol un poco de chocolate negro o regaliz. El paquete incluye de forma gratuita lazo rosa y un dispositivo electrónico para silenciar las cinco voces que el 30 de cada mes se alinean y proponen saltar precipicios invisibles.

Aalborg, Dinamarca,otoño 2010


¿Alguna oferta?

lunes, 3 de octubre de 2011

I always wanted to be a model

Yolanda Domínguez toma como punto de partida la imagen irreal y distorsionada que nos ofrecen las revistas de moda (y también la mayor parte de los medios de comunicación) para hacernos ver lo absurdo que resulta llevar a la vida real algo que no son más que poses.




A través de Periodismo Humano.

jueves, 22 de septiembre de 2011

Loaded dices

Come up on different streets they both were streets of shame
both dirty both mean yes and the dream was just the same
and I dreamed your dream for you and now your dream is real...

Aalborg, Dinamarca, Marzo 2011



How can you look at me as I was just another one of your deals? (Romeo&Juliet, Dire Straits)

martes, 20 de septiembre de 2011

Transbordo (Método abreviado)

Te miro. Me miras.
Te sonrío. Me sonríes.
¿Y ahora qué?
¿Quién de los dos se carga el cristal de emergencia que nos separa?

(.........)


Vigo, 15/09/2011

domingo, 4 de septiembre de 2011

Emergency Exit


Vigo, 31/08/2011

...A veces una retirada a tiempo es la mejor estrategia... cuando entregarlo todo no es suficiente y hace tiempo que te has fumado la razón y el corazón...

sábado, 27 de agosto de 2011

Ahora no voy a parar

porque ya he empezado a encontrar algunas de las preguntas a mis respuestas...
Fragoselo, Coruxo, Vigo, 24/08/2011

....And it takes no time to fall in love
but it takes you years to know what love is
and it takes some fears to make you trust
it takes those tears to make it rust
it takes the dust to have it polished...

...and life must always be wonderful... (Wonderful, Jason Mraz)

lunes, 15 de agosto de 2011

Time to fly

O Marisquiño XI Vigo, 14/08/2011
Final BMX categoría master
There is an art, it says, or rather, a knack to flying. The knack lies in learning how to throw yourself at the ground and miss.
(The Hitchhicker's Guide to the Galaxy- Douglas Adams)

domingo, 10 de julio de 2011

jueves, 7 de julio de 2011

martes, 5 de julio de 2011

Mort poética des coses petitas


Ricard Terré, un fotógrafo que nunca se consideró a si mismo fotógrafo profesional. Un hombre que solo estaba pegado a una cámara porque ésta le permitía capturar algo más que imágenes. Capturar emociones, almacenar en papel emulsionado con bromuro de plata un guiño, un temblor, un alma prendida de los detalles de su portador.



De profesión comercial, este catalán afincado en Vigo (Galicia) desde 1959 hasta su muerte en 2009, compaginó la pintura y el dibujo caricaturesco con una fotografía también caricaturesca, en la que recogía, las contradicciones propias de la sociedad en que le tocó vivir. Una sociedad oprimida por el régimen franquista que se desquitaba del corsé de la religión y la política en ocasiones tan contadas como los carnavales. Una sociedad contradictoria, en la que si enfrentamos sus obras sobre la Semana Santa y Carnaval, podrían ser perfectamente intercambiables. Sólo un pie de foto con la fecha y el lugar nos permite saber que estamos enfrente de un carnaval de final de siglo en Vigo y no en una semana santa de mediados de los cincuenta en Sant Boi de Llobregat. Y es que como él mismo decía
El hombre se expresa mucho más directamente en momentos en los que las precoupaciones y las emociones hablan a través de la piel... Esa fuerza expresiva es la que hace que las fotos de carnaval puedan parecer de Semana Santa y que los ritos funerarios puedan parecer un carnaval
(Ricard Terré, Ricard Terré. Obras Maestras. Fundación Barrié)

Semana Santa 1957, Barcelona

Cazador de almas a través de un objetivo podemos disfrutar de una retrospectiva en 120 fotografías de su obra desde el 20 de Mayo hasta el 30 de Octubre en la Sede de Vigo de la Fundación Barrié (con la colaboración de La Fábrica) en Ricard Terré: Obras Maestras, exposición comisionada por Chema Conesa.

martes, 21 de junio de 2011

Make a wish

Aalborg, 6/06/2011

Si me necesitas, llámame, susurra tres veces (¡solo tres veces!) mi nombre y allí estaré. Como lo de Bitelchús, pero sin demonios traicioneros del ultramundo.

viernes, 17 de junio de 2011

Riesgos

-Y entonces entendí que todo lo que había creído no era cierto. Bueno, no es que no fuera cierto, sino que su aplicabilidad era limitada y no se correspondía con la vida real. Entonces fue cuando decidí asumir este riesgo. Fue en ese momento cuando decidí saltar sin red. El precio fue alto, quizás demasiado, eso aún no podemos saberlo, quizás sólo intuir cuánto nos va a doler. Pero no importa, estoy orgulloso de haber llegado hasta aquí.

-Tranquilo cielo, todo consiste en asumir riesgos. Incluso elegir qué desayunar implica un riesgo. ¿Café con leche? ¿Cereales? ¿Tostadas con mermelada de frambuesa? ¿Quién te dice que cualquier día en el supermercado de tu barrio de extrarradio, en el pasillo de lácteos, no vas a resbalar sobre un charco de leche derramada y eso no va a cambiar toda tu vida en solo un microsegundo? No importa cuan seguros queramos estar, cuantos planes hagamos y cómo organicemos el futuro, tú y yo lo sabemos bien, la vida ocurre cuando menos te lo esperas. Y por eso nos gusta, por eso nos emociona y nos pone la piel de gallina, por eso, y sólo por eso, sabemos que estamos vivos.

-Gracias

-¿Gracias por qué?

-Sólo gracias.

-Sususúrramelo de nuevo, pero lento, muy lento. 




martes, 14 de junio de 2011

En la encrucijada (III)



København, Dinamarca, 13/06/2011



Yes, there are two paths you can go by, but in the long run there's still time to change the road you're on. (Starway to Heaven, Led Zeppelin)

martes, 7 de junio de 2011

"El sistema no te deja ser feliz" (Michel Elefteriades)

La última utopía no es una isla en los mares del sur, una comuna en Copenhaguen o un nuevo sistema socialista. La última utopía es un país en ningún lugar.


A través de Periodismo Humano.

lunes, 6 de junio de 2011

Mejor lento



... que parado...

Aalborg, Dinamarca. 06/06/2011



Y resulta que, si hacemos balance de lo vivido, siempre hemos llegado a tiempo. Siempre. En ocasiones en el microsegundo justo, bajo el toldo de un cielo verde y acariciando con las pestañas el azul del cesped. Soñando con los pies y bailando con la cabeza. Pero siempre, siempre, a tiempo.

sábado, 28 de mayo de 2011

Brisas primaverales


Escucha bien, abre los ojos, déjate llevar por la siguiente ola... éste es el viento del cambio

Dinamarca, 21/05/2011

martes, 24 de mayo de 2011

Necesitamos máis xornadas de reflexión (Andrea L. Lozano)

Estou fóra da casa, a tres mil quilómetros de onde se está intentando un cambio -pacífico- no noso sistema político. Non vou mollarme no tema neste momento, especialmente porque só podo seguir os sucesos a través dos medios, e non dende as prazas, como moitos dos meus compañeiros si o están facendo dende Santiago de Compostela, ou Barcelona, pero non por iso deixo de interesarme. E hoxe traiovos un grao de area, esta vez dende Santiago de Compostela e da man de Andrea L. Lozano, compañeira e xornalista.

lunes, 23 de mayo de 2011

Microcosmos

Praga, República Checa, 23/04/2011


A algunos siempre les quedará París... a nosotros... a nosotros nos quedará el universo entero, ese que dibujábamos entre susurros en cualquier techo desde la cama menos pensada, en el segundo menos esperado.

lunes, 2 de mayo de 2011

Morto o can acabouse a rabia

Iso di o noso, tan mundialmente recoñecido, refraneiro popular. Cousa que non acabo de crer. Nin maneira de facelo cando o que morreu non foi un can senón unha persoa, para máis aquel unha icona do que dende os países do tan "evolucionado" occidente demos en chamar "terrorismo islámico". Se a todas horas nos enchemos a boca coa palabra "democracia", facendo alarde de xustiza, de igualdade (sen importar cor, sexo, relixión) e de liberdade (ei, outra ronda de termos case baleiros de sentido pero que enchen prazas) que maneiras son estas de actuar?. Entrar a tiros nunha casa (fortificada din en El País), liquidar todo aquilo que se mova dentro e logo guindar ao mar os cadáveres. Iso si, remarcan tamén en El País que primeiro se cumpliu cos rituais funerarios islámicos. ¡Manda truco! A min se me pegas un tiro na cabeza despois de entrar ao asalto na miña casa pouco me importa que me veña santificar o mesmísimo Papa, ¡iso de católico tenche pouco!. Non nego que probablemente a única maneira posible de acceder a onde Bin Laden se agochaba era unha operación extrema deste tipo, sen moito miramento á hora de chamar ao telefonillo da entrada principal, pero de aí a rematar como a remataron... Se foron capaces de entrar é moi sospeitoso que non foran capaces de capturalo en vez de asasinalo.

E do outro lado do charco todo son celebracións e jolgorio. O presidente da, polo momento, primeira potencia mundial só di que se fixo xustiza e listo. Medo me dá o concepto de xustiza que se ten por este mundo de Deus. Para min a xustiza comeza cando, sexa cal sexa o teu crime, te enfrentas a un xuizo xusto no que un fiscal presentará as túas maldades e ilegalidades, pero onde tamén tes a opción de te defender. Isto parécese máis a unha obra de teatro, a un capítulo dunha serie de ciencia-ficción policial que ao que debería ser a realidade. Iso si, agora só falta que mañá os titulares de medio mundo desmintan o asunto. A paranoia conspiratoria estará servida.


Din que morto o can acabouse a rabia. Non mo creo. Eu son máis dese outro que di Ollo por ollo e todos acabaremos cegos. Teño o pálpito de que todo (sempre) pode ir a peor, e non creo que Oriente Medio vaia a ser a excepción, agora menos ca nunca.


Máis desilusións sobre Bin Laden e a súa morte en Estados Unidos asasina a Democracia (Nerea Pallares Vilar, Galicia Digital )

sábado, 30 de abril de 2011

La pregunta del millón



...¿qué va a ser de nosotros?

Aalborg, Dinamarca, 30/04/2011


o quizás...


why don't we go somewhere only we know?


Hoy Keane me susurra entre dientes de león que esto puede ser el final de todo lo que conocemos... (Somewhere only we know, Keane)

sábado, 16 de abril de 2011

En los ojos del que observa

Campus Universidad de Aalborg, Dinamarca 08/04/2011

a veces te encuentras con detalles maravillosos y sorprendentes :)

viernes, 1 de abril de 2011

Despellejo


Y me mata el mismo sol que a ti te alumbra...



Campus de la Universidad de Aalborg,
Aalborg, Dinamarca. 29/03/2011








viernes, 18 de marzo de 2011

lunes, 14 de marzo de 2011

Lunch time


Danmarksgade, Aalborg, Dinamarca 11/03/2011

Hay cosas que son sagradas... como la hora del almuerzo... no importa donde vivas o a que especie pertenezcas...


( Haced click en la imagen para ver en tamaño real y apreciar su sentido...)

martes, 15 de febrero de 2011

Me encanta

Dinamarca, ese país donde no tienes que preocuparte por tu cabello porque cada mañana una suave y agradable brisilla te obsequiará con un nuevo y sorprendente peinado.

domingo, 13 de febrero de 2011

Saturday riding...


Nada mejor para rematar un fin de semana danés que salir en tu bici de quinta mano y descubrir las maravillas de la naturaleza que se pueden esconder entre dos transitadas autopistas a menos de dos kilómetros de tu casa. Espero poder volver a disfrutarlas en primavera...







Østerådalen, 12/02/2011 Aalborg, Dinamarca.

sábado, 29 de enero de 2011

Pensamiento positivo de sábado



It takes some silence to make sound
And it takes a lost before you found it
And it takes a road to go nowhere
It takes a toll to show you care
It takes a hole to see a mountain

lunes, 24 de enero de 2011

Consecuencias

[...]Quizás podamos discernir dos tendencias principales que obstruyen la senda hacia la adopción del dualismo crítico. La primera es la del monismo, es decir, la de la reducción de las normas a hechos. La segunda corre en un nivel más profundo y forma, posiblemente, el marco de la primera. Su origen está en nuestro temor de aceptar que caiga exclusivamente sobre nosotros toda la responsabilidad de nuestras decisiones éticas, sin ninguna posibilidad de transferencia a Dios, a la naturaleza, a la sociedad o a la historia. Todas esas teorías éticas tratan desesperadamente de encontrar a alguien, o quizá algún argumento, que nos libre de esa carga.Pero no podemos eludir tal responsabilidad; cualquiera que sea la autoridad que aceptemos, seremos nosotros quienes aceptamos; si nos negamos a comprender esa verdad tan simple, sólo estaremos tratando de engañarnos a nosotros mismos.[...]

La sociedad abierta y sus enemigos, Karl Popper,1967

En la encrucijada (II)



Sober, Lugo. 23/01/2011



Al final nunca hay manuales pero tampoco podemos dejar de decidir.

viernes, 14 de enero de 2011

'Cause when push comes to shove...

you taste what you're made of....



22/12/2010 Santiago de Compostela



Solo es cuestión de pensar que estadisticamente habrá que ganar alguna vez.


Hoy suena en O Caixón de Grandío: Stand-Rascal Flatts

sábado, 8 de enero de 2011

Filosofía de vida Adif

22 de Diciembre 2010. Trayecto Vigo-Santiago, o Santiago-Vigo, qué más da.
'Oh, that conversation was just superficial; this is what you really want to know'.
'What love is?'
'Yes. And why you can't seem to get over losing it.'
Arthur felt his heart beat faster on hearing this truth, 'Do you know? Can you tell me? And no numbers please.'
Fenchurch scratched her earlobe and sparks crackled at the contact. ' I can tell you what love means, dictionary-wise, all the synonyms and so forth. And I can tell you about endorphines and synapses and muscle memory. But ardour's resonance in the heart is a mystery to me. I'm a computer, Arthur'
Arthur hid his disappointment with the traditionl brisk rubbing of hands and stiffening of upper lip.
'Of course. No problem.'
'I am made to live for ever but you are made to live.'
'Isn't that a Sirius Cybernetics Corporation slogan?' said Arthur, frowning.
Fenchurch heated two pixel clusters to affect a blush. 'It might be. All that means is that an entire company of advertisers think you will believe it'
'Ah. No answers, then.'
'Only questions.'
'I thought we dind't know the big question.'
Fenchurch examined her own fingers. 'The big question is different for everyone. For me, it's the half-life of this ship reactor. I'm not actually made to live for ever, that's just a slogan.'
'And what's the answer to the half-life question?'
'I don't know. Bloody thing is touched by godly magic. It should have stopped ten thousand years ago.'
'So no answers for you either?'
'Nope.'
'Talk is just talk, isn't it?'
'Sounds like it'
And Another Thing-Eoin Colfer pp.169-170 (Douglas Adams's Hitchhiker's guide to the Galaxy, part six of three)

¿Qué tiene Diciembre que me desconcierta año tras año?