Pronóstico meteorolóxico: Nubrado con posibilidade de precipitacións de albóndigas

Quen diga que o cine de animación é só para nenos equivócase. E quen crea que só Pixar e DreamWorks poden producir cine de animación de calidade, engánase de novo. Este nadal estreouse Lluvia de albóndigas, producida por Sony Animation e Columbia Pictures, quen xa deron ao celuloide títulos animados como Monster House (2006), Colegas en el bosque (2006) ou Locos por el Surf (2007). As cores, as texturas, e a comida farán as delicias de quen se achegue a este filme cargado de albóndigas, acompañado ou non de nenos.

A vila de Aldaba de Mar ve como o seu futuro se estanca cando a súa inmensa produción de sardiñas é rexeitada polo mundo enteiro. Así, unha illa pequena, situada baixo a A de Atlántico (Océano) no mapamundi, teme que se achegue a tan temida reconversión industrial. Ata que sucede o inesperado, o incrible: O xenio chiflado, o odiado inventor local nunca recoñecido, o empollón maltratado por todos na escola, acaba de atopar a solución. Agora chove a comida máis deliciosa das nubes. De súpeto todos adoran a Flint. Sen máis nen máis Aldaba de Mar convértese en TragaAldaba, a cidade da comida que recibirá a centos de milleiros de turistas que reflotarán a súa economía. Pero as cousas nunca saen tal e como se planean e o desastre climatolóxico achégase a grandes pasos, o que sucede sempre que se xoga coa natureza.

Non só Flint, o inventor sen prestixio, o seu mono Steve, Sam e Manny, a reporteira novata enviada dende Estados Unidos a cubrir a noticia e o seu cámara sudaméricano, ou o corrupto alcalde son principais na obra. Todos teñen algo que engadir á trama, dende o icono da prosperidade sardiñeira da vila, ""Baby Brent" ou o tecnofóbico pai de Flint, que fará auténticas peripecias para enviar un correo electrónico que salve o mundo.


Todos podemos sentirnos identificados en certo modo con algún dos habitantes de TragaAldaba, e aínda que este non é un traballo de risas continuas, si que, ao rematar, nos deixa con bo sabor de boca, mentras nos fai meditar sobre a desmesurada avaricia, o super-consumismo ou non perder nunca a ilusión de que se cumpran os nosos soños máis profundos.